به گزارش قدس آنلاین، نتایج آخرین سرشماری نفوس مسکن در سال ۹۵ نشان می دهد، تعداد ۲ میلیون و ۵۸۷ هزار و ۶۰۷ واحد مسکونی در کشور خالی است که استان تهران با ۱۸.۹ درصد، بیشترین سهم را دارد.
در این بررسی استان های اصفهان با ۹.۳درصد و خراسان رضوی با ۷.۵ درصد در مرتبه های بعدی به لحاظ واحدهای خالی مسکونی قرار دارند.

به تازگی عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی در این باره گفته است: بر اساس نتایج بررسی مرکز آمار ایران، در تهران ۴۹۰ هزار واحد مسکونی خالی وجود دارد در حالی که در سال ۹۰، این میزان ۳۲۷ هزار واحد مسکونی بود.

وی با انتقاد از وجود بیش از ۲.۵ میلیون خانه خالی در کشور اظهار داشت: اگر هر واحد مسکونی را ۱۰۰ هزار دلار در نظر بگیریم، مفهومش این است که ۲۵۰ میلیارد دلار سرمایه با بهره‌وری صفر وجود دارد.

بررسی های اولیه مرکز آمار ایران از سرشماری سال ۹۵ بیانگر آن است که تعداد واحدهای مسکونی خالی در سال ۱۳۹۰ برابر با یک میلیون و ۶۶۳ هزار و ۴۱۲ واحد بوده به عبارتی طی پنج سال گذشته ۹۲۴ هزار و ۱۹۵ واحد خالی به واحدهای مسکونی خالی کشور اضافه شده است.

یادآور می شود، تعداد خانوارهای کشور ۲۴ میلیون و ۱۹۶ هزار و ۳۵ خانوار است که در مقایسه با تعداد واحدهای مسکونی مشخص می شود که یک میلیون و ۳۷۱ هزار و ۲۸۹ خانوار در کشور صاحب ملک مسکونی نیستند.

ارزیابی مساحت واحدهای مسکونی کشور نیز بیانگر روند رو کاهش سطح زیربنای آن است زیرا در مجموع ۶۶ درصد واحدهای مسکونی «کمتر از ۵۰ تا ۱۰۰ مترمربع» مساحت دارند در حالی که سهم این واحدهای مسکونی در سال ۱۳۹۰ برابر ۶۴.۶ درصد بود.

۹.۷ درصد واحدهای مسکونی در کشور ۵۰ متر مربع و کمتر، ۲۱.۷ درصد بین ۵۱ تا ۷۵ مترمربع، ۹.۴ درصد بین ۷۶ تا ۸۰ متر مربع و ۲۵.۲ درصد بین ۸۱ تا۱۰۰ مترمربع است.

همچنین گزارش اولیه سرشماری سال ۱۳۹۵ که از سوی مرکز آمار ایران انتشار یافته است، ۲۳.۳درصد واحدهای مسکونی بین ۱۰۱ تا ۱۵۰ مترمربع، هفت درصد بین ۱۵۱ تا۲۰۰ مترمربع، ۲.۸ درصد بین ۲۰۱ تا۳۰۰ متر، هفت دهم درصد بین ۳۰۱ تا۵۰۰ مترمربع و تنها یک دهم درصد دارای مساحت ۵۰۰ مترمربع و بیشتر است.

سهم بالای واحدهای غیرآپارتمانی از صنعت ساختمان کشور

در مجموع ۲۲ میلیون و ۸۲۵ هزار و ۴۶ ساختمان آپارتمانی و غیر آپارتمانی در کشور وجود دارد که ۲۹.۳ درصد آنها آپارتمانی (هشت میلیون و ۹۷۵هزار و ۶۲۴واحد) و ۶۰.۷ درصد دیگر (۱۳میلیون و ۸۴۹هزار و ۴۲۲ واحد) غیر آپارتمانی است.

همچنین اطلاعات سرشماری نشان می دهد که ۷۶.۵ درصد از ساختمان های مسکونی در مناطق شهری کشور و ۲۳.۵ درصد در مناطق روستایی قرار دارند.

تغییرات کل تعداد واحدهای مسکونی معمولی در کشور نشان می دهد طی سال های ۹۵ -۱۳۹۰ تعداد ۲ میلیون و ۸۷۰ هزار و ۳۳۸ واحد به واحدهای مسکونی کشور اضافه شده است.

واحدهای اضافه شده برحسب آپارتمانی و غیر آپارتمانی نشان می دهد ۹۱.۷درصد ساختمان های اضافه شده طی پنج سال گذشته آپارتمانی و ۸.۳ درصد غیر آپارتمانی بوده است.

رهن ۳۰ درصدی مسکن استیجاری

نتایج سرشماری از نحوه تصرف خانوارهای کل کشور در واحدهای مسکونی نشان می دهد ۶۰.۵ درصد خانوارها در خانه های ملکی عرصه و اعیان زندگی می کنند و ۳۰.۷ درصد نیز به صورت رهن یا استیجاری ساکن هستند؛ سهم سایر موارد از این طبقه بندی ۸.۸ درصد بوده است.

این در حالی است که در سال ۹۰ معادل ۶۲.۷ درصد تصرف خانوارها در واحدهای مسکونی ملکی عرصه و اعیان، ۲۶.۶درصد رهن و استیجاری و ۱۰.۷ درصد سهم سایر موارد بود.

توزیع خانوارهای شهری و نحوه تصرف واحد مسکونی

نتایج سرشماری حاکی از آن است که نحوه تصرف خانوارهای شهری در واحدهای مسکونی ۵۴.۵ درصد ملکی عرصه و اعیان، ۳۶.۷درصد رهن یا استیجاری و ۸.۸ درصد سایر بوده است.

این نتایج در سال ۹۰ حاکی از آن است که در سال ۹۰ معادل ۵۶.۶ درصد ملکی عرصه و اعیان، ۳۳.۲درصد رهن و استیجاری و ۱۰.۲درصد سایر بوده است.

توزیع خانوارهای روستایی و نحوه تصرف واحد مسکونی

نتایج سرشماری حاکی از آن است که نحوه تصرف خانوارهای روستایی در واحدهای مسکونی معمولی ۷۹.۲ درصد ملکی عرصه و اعیان، ۱۲.۳ درصد رهن یا استیجاری و ۸.۸ درصد سایر بوده است.

این نتایج در سال ۹۰ حاکی از آن است که در سال ۹۰ معادل ۷۹.۳ درصد ملکی عرصه و اعیان، ۸.۹ درصد رهن و استیجاری و ۱۱.۹درصد سایر بوده است.

همچنین توزیع واحدهای مسکونی آپارتمانی و غیرآپارتمانی به تفکیک استان ها نشان می دهد استان های آذربایجان شرقی، سیستان و بلوچستان و کرمان دارای کمترین آپارتمان برای واحد مسکونی بوده اند و در مقابل استان های تهران، قزوین و البرز بیشترین آپارتمان برای واحدهای مسکونی را به خود اختصاص داده اند.